آیا این لاپوشانی‌های ناشیانه و تهدیدها، دادن سیگنال به کانال‌های بی‌نام و نشان و رسانه‌های خارجی نیست که آسوده باشید که رسانه‌های داخل را خاموش کرده‌ایم و شما با خیال راحت آنچه می‌خواهید را بگویید؟

در چند دهه اخیر مرجعیت رسانه‌های رسمی کشور رو به افول بوده و این یک خطر و تهدید امنیت ملی است. واگذار کردن رسانه به خارج به معنای خلع سلاح خودمان و انتقال سلاح‌های استراتژیک به خارج از مرزهاست.  درواقع برگرداندن مرجعیت رسانه به داخل کشور به نظام حکمرانی و ساختار اجتماعی باز می‌گردد.

 اینها سخنان عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است که به تازگی بیان شده است. وی نگران از این امر، به قدرت نرم رسانه‌ها اشاره می‌کند و آن را برای اقناع، همراه‌سازی، تصویرسازی مثبت و دیپلماسی فرهنگی ضروری می‌شمارد.
 
حال این اظهارات را درکنار تهدید رسانه‌ها به اعلام اخبار هک‌شدن یا نشت داده‌های یک بانک بگذارید. جایی‌که خاطی خود را در جایگاه مقام مسئول گذاشته و دستور به خاموش شدن صدای رسانه‌ها می‌دهد.
 
مرجعیت رسانه‌ای که مقام وزارت ارشاد به آن اشاره می‌کند چگونه به خارج از کشور منتقل شده است؟ درجاییکه ده‌ها منبع خبری بدون شناسنامه و بعضا خارج از کشور مشغول انتشار اخبار نفوذ به شبکه بانکی هستند، چگونه با خاموش کردن صدای اطلاع رسانی رسانه‌های معتبر و شناسنامه‌دار داخلی می‌توان به امن‌تر شدن فضای تبادل اطلاعات کشور کمک کرد؟
 
جالب است که کار هکرهای بانکی به‌جایی رسیده که برای تمسخر متولیان، به برگزاری مسابقه روی آورده‌اند و به هر کسی که کلیپی بسازد که زیباتر بتواند سرقت داده‌ها را تبلیغ کند، جایزه دلاری می‌دهند. آیا اگر رسانه‌های داخلی با فراغ بال به واشکافی این قبیل رخدادها می‌پرداختند، این قبیل کارها می‌توانست مشتری داشته باشد؟
 
جالب است که درجایی که اطلاعیه رسمی به غیرقابل نفوذبودن بانک اشاره می‌کند و این ادعا را از اساس کذب محض اعلام می‌دارد، دبیر شورای عالی فضای مجازی سرقت داده‌های بانک را تایید می‌کند و معلوم می‌شود که اتفاقا ادعای هکرها از اساس، واقعیت محض بوده است!
 

بیشتر بخوانید:

اطلاع‌رسانی حملات سایبری به شوخی تبدیل‌شده است