در اينجا به برندهايي اشاره کرديم که تلاشهاي محدودي را براي حضور در بازار ايران داشتهاند و هرازگاهي پشت ويترين مغازههاي ايران و همچنين در فروشگاههاي آنلاين و اينترنتي پيدا شدهاند.
غريبههايي در بازار وطن
ایمن، سورنا، ققنوس،پادویش؛ آنتی ویروسهای ایرانی
مجيد، عباس کوهکن، کنکور، دکتر فرمنش و... اين نامها براي هموطناني که در ميانه دهه هفتاد کاربر رايانه بودند، يادآور کابوسي است که تا مدتها ذهن کاربران و البته متخصصان اين حوزه را درگير خود کرده بود؛ کابوسي به نام ويروس وطني! اين کابوس جديد به دنبال خود نام اولين و تقريباً تنها آنتي ويروس ايراني را نيز ميآورد: ايمن.
اما ماجرا از کجا شروع شد؟
حدود سالهاي ۷۷-۷۶ بود که زمزمههاي ورود اولين ويروس ايراني به رايانههاي کاربران شنيده شد؛ ويروسهايي که از طريق فلاپي ديسکهاي آلوده و در سيستمهاي عامل DOS به کامپيوترها حمله ميکردند و تا جايي که ميتوانستند اطلاعات آن را تخريب ميکردند. شرکتهاي ايراني ناگزير به دنبال راهي براي مقابله با اين مشکل بودند و سرانجام تلاشهاي يکي از اين شرکتها، يعني مهران رايانه، منجر به توليد محصولي به نام «ايمن» شد. مهران رايانه با عرضه اين محصول خود را به حاکم بلامنازع ميدان نبرد با ويروسهاي داخلي تبديل کرد. اين شرکت با مديريت حميدرضا سعدي، روي فعاليتهايي تمرکز کرده بود که در آن سالها علاوه بر نوپا بودن، تا حد زيادي ناشناخته بود و با اين وجود توانست نام خود را در کنار نام تنها شرکت خارجي حاضر در بازار، يعني دکتر سولومن (که بعدها به مالکيت McAfee درآمد) مطرح کند. اما رفتهرفته شانس برندهاي خارجي در مبارزه با ويروسهاي داخلي در ايران کاهش يافت. چراکه ايزوله بودن سيستمهاي نرمافزاري در گذر زمان لازم ميآورد که مبارزه با ويروس بهصورت محلي صورت بگيرد؛ حال آنکه برندهاي خارجي به دليل در اختيار نداشتن نمونههاي ويروس داخلي نميتوانستند توفيق چنداني در مبارزه با اين ويروسها داشته باشند. اين روند ادامه داشت تا آنجا که با گسترده شدن ارتباطات جهاني، اتصال شبکهها و رايانهها به اينترنت، توسعه کاربرد ايميلها و ... بازار محدود و محلي ايراني به يک حاکميت جهاني با بازيگران جهاني تبديل شد و اين موضوع براي مهران رايانه قبل از هرچيز به آن معنا بود که رقباي کارکشتهاي در برابرش پديدار شدهاند. در اين شرايط مهران رايانه با توجه به محدوديتهاي فني و البته بازرگاني و مالي، به دشواري ميتوانست با شرکتهاي بزرگ بينالمللي مبارزه کند و در نتيجه اندکاندک آنتي ويروس ايمن سهم خود را از بازار از دست داد؛ تا جايي که به سمت تعطيل شدن کامل رفت.
اين موضوع طبعاً نه خوشايند صاحبان شرکت بود و نه از لحاظ استراتژيک قابل پذيرش. سرانجام مهران رايانه با مساعدت بانک پاسارگاد و تغيير نام به شرکت فناوري اطلاعات و ارتباطات «دژ گستر ايمن پاسارگاد» روحي تازه در کالبد اين محصول قديمي دميد و آن را با نامهاي سورنا و ققنوس و با استفاده از يک موتور ايا انجين ضد ويروس خارجي مجدداً روانه بازار کرد.
در سالهاي اخير توجه حاکميت به توسعه محصولات بومي در حوزه امنيت فناوري اطلاعات حاصل ديگري نيز داشته است و آن معرفي آنتي ويروس ديگري به نام پادويش است. پادويش، محصول شرکت امن پرداز، يکي ديگر از ايرانيهايي است که در واقع در بازار وطن خويش غريباند. تلاش در جهت بالا بردن کيفيت اين محصولات به همراه برقراري ارتباط با مراکز بزرگ آنتي ويروس دنيا، اين نويد را ميدهد که اين محصول بتواند سهمي را از بازار آنتيويروس ايران کسب کند.
جولان روسها و اروپاي شرقي
کسپرسکی،ایست و بیتدیفندر
سالهاي ۸۶-۸۵ را ميتوان نقطه شکوفايي بازار آنتيويروسهاي اورجينال در ايران فرض کرد. در همين سالها بود که کسپرسکي از طريق شرکت گمنامي به نام ترسيم رايانه وارد بازار ايران شد. ترسيم رايانه با ارائه لايسنسهاي اورجينال کسپرسکي در ايران، سازمانها و نهادهايي را که نيازمند خريد محصولات اصلي با لايسنس اصلي بودند، با نام اين آنتيويروس روسي آشنا کرد. در همين زمان هموطن ديگر او يعني «دکتر وب» وارد بازار ايران شد که اتفاقا اين برند هم از طريق شرکتهاي نزديک به ترسيم رايانه در بازار ايران عرضه ميشد. محصول کسپرسکي آنقدر توجهها را به خود جلب کرد که شرکت بزرگي چون آواژنگ تصميم گرفت وارد بازار عرضه اين محصول شود. ترسيم رايانه تا پيش از آن نماينده انحصاري محصولات کسپرسکي در ايران بود (يا ادعا ميشد که چنين است) اما بعد از اينکه آواژنگ با آنها مذاکره را شروع کرد، با توجه به توان مالي و گستردگي کانال توزيع آواژنگ سيستم، مسئولان شرکت روسي تصميم