حتی اگر از دهها حمله نامحسوس و هدفدار علیه زیرساختهای رایانهای، از صدها هزار بدافزار پنهان در هزارتوی شبکههای محلی ریز و درشت، از فعالیت هزاران پردازش مخرب در لابهلای فرایندهای کامپیوتری مراکز سازمانی کشور که هیچ کدام از آنها بهعلت ضعف در سیاستگذاریهای حفاظتی این مراکز قابل شناسایی و ردیابی نیستند که بگذریم، باز هم نمونههای فراوانی در دست داریم که نشان میدهند مدیریت کلان امنیت فناوری اطلاعات در کشور، متولی قدرتمند و متنفذی ندارد که بتواند دستکم در مواقع بحران، مرجع مناسبی برای کنترل شرایط بهوجود آمده باشد.